Granulat dla koni zestawienie produktów

granulat dla konia

Pasza dla koni występuje w 2 rodzajach: musli dla koni i granulacie dla koni. W naszej ofercie znajduje się bardzo wiele granulatów dla koni. Dlaczego mamy ich aż tyle? Granulat dla koni jest wygodną formą podania bardzo dobrze przyswajalnego posiłku. Granulat dla koni jest też tańszy niż musli.

Granulat dla koni starszych:

To specjalne, drobne granulki, przygotowane z myślą o koniach seniorach. Uwzględnia on zapotrzebowanie na kalorie i składniki odżywcze oraz jest dostosowany do ograniczonych możliwości, czyli na przykład ubytków zębowych. Zazwyczaj można podać go na mokro co zmniejsza ryzyko, że nie zostanie strawiony.

https://masterspolska.pl/produkt/granulat-dla-seniorow-senior-20kg/

Granulat dla źrebaków:

To także drobne granulki, zaprojektowane tak, aby zostały zjedzone przez małego konika. Granulat jest smaczny, bardzo dobrze przyswajalny i zawiera białka mleka, które wciąż może być niezbędne źrebakowi. Ułatwia przejście z mleka matki na samodzielne spożywanie pokarmów.

https://masterspolska.pl/produkt/pasza-dla-zrebiat-odsadkow-i-koni-rosnacych-z-mlekiem-w-proszku/

Granulat dla koni/ klaczy ciężarnych i karmiących:

Ten rodzaj paszy jest bardzo odżywczy; uwzględnia zapotrzebowanie matki, które w czasie ciąży i karmienia jest zupełnie inne niż normalnie. Przede wszystkim pasza ta ma więcej energii, minerałów i witamin. Jej celem jest odżywienie klaczy, źrebaka, poprawa kondycji po porodzie. Nasza mieszanka może być polecana także ogierom kryjącym, ze względu na swoje regenerujące zdolności.

https://masterspolska.pl/produkt/merrie-pasza-dla-klaczy-zrebnych-karmiacych/

Granulat dla koni sportowych:

Taki granulat musi zawierać skoncentrowaną, nieobciążającą dawkę pokarmową, która odżywi i zaspokoi wyjątkowe potrzeby koni w intensywnym treningu. Pasza często zawiera dodatek elektrolitów, białka i tłuszczy oraz zawiera komponentę regenerującą.

https://masterspolska.pl/produkt/prestatie-pasza-dla-koni-wyczynowych-z-elektrolitami/

Podstawowy granulat dla koni:

Polecamy zastosowanie granulatu podstawowego dla koni, które mają średni wydatek energetyczny i nie pozostają w bardzo intensywnym treningu. Celem paszy jest uzupełnienie podstawowego zapotrzebowania, zoptymalizowanie masy ciała- koń nie ma przytyć, ani schudnąć.

https://masterspolska.pl/?s=basis&post_type=product

Rozmiary czapraków dla koni

rozmiary czapraków

Czaprak dla konia to nieodzowny element wyposażenia jeździeckiego. Szczególnie jeśli koń używany jest do jazdy wierzchem. Czaprak ma za zadanie przede wszystkim chronić grzbiet zwierzęcia podczas jazdy, dlatego umieszczamy go pod siodłem. Jednak nie jest to jedyna rola jaką pełnią czapraki. Nie bez powodu są one nazywane również potnikami. Czapraki są niezwykle cenione szczególnie podczas intensywnej jazdy, kiedy to ich właściwości chłonne pozwalają absorbować pot produkowany przez zwierzę.

Na co zwrócić uwagę

Wybierając czaprak dla konia warto znać dostępne na rynku rozmiary czapraków. Możemy spotkać się z różnymi oznaczeniami, jednak najczęściej używane to:

  • VS – czapraki wszechstronne
  • DL/DR – czapraki ujeżdżeniowe
  • SR – czapraki skokowe (tak zwane łezki)
  • VSD – czapraki wszechstronne o profilu ujeżdżeniowym
  • VSS – czapraki wszechstronne o profilu skokowym
  • „West” – czapraki pod siodła westernowe

Przeglądając rozmiary czapraków możemy się również spotkać z oznaczeniami typu PSV, PVSS, PVSD, PDR/PDL, PSR. Będą one odpowiednie dla przeznaczenia wymienionego wyżej, natomiast lepiej dopasowane do kuców i małych koni (Stąd skrótowe P pochodzące od „pony”).

Dodatkowo możemy natknąć się również na podział rozmiarów czapraków ze względu na ich krój. W tym wypadku będą to:

  • Czapraki pełne, które charakteryzują się kształtem zaokrąglonego prostokąta dzięki czemu zapewniają osłonę również na bok
  • Czapraki wycięte, które są zbliżone kształtem do siodła, a tym samym bok zwierzęcia pozostawiają odsłonięty.
  • Pady, czyli czapraki w kształcie prostokąta zakrywającego bok konia.

W naszym sklepie dostępne są czapraki w kolorze białym i granatowym w wersji full. Oznacza to, że są one o kroju pełnym. W karcie produktu znajduje się również oznaczenie VS i DL, co zgodnie z wcześniejszym objaśnieniem rozmiarów czapraków oznacza, że są one wszechstronne i odpowiednie do ujeżdżania. Oferowane przez nas czapraki są wykonane z wysokiej jakości pianki, która zapewnia wysoki komfort użytkowania.

Rozmiary czapraków to dla Ciebie za mało? Chcesz wiedzieć o koniach jeszcze więcej?

Zapraszamy na naszego Facebooka i Instagram, gdzie codziennie mamy dla Was porcję wiedzy i ciekawostki na temat końskiego życia.

Zobacz też nasze inne artykuły:

Hipoterapia

hipoterapia

Hipoterapią nazywamy jedną z metod rehabilitacji osób niepełnosprawnych, w której główną rolę terapeutyczną odgrywają konie. Ta metoda terapii skierowana jest przede wszystkim do dzieci z niepełnosprawnością ruchową, ale również z do pacjentów z porażeniem mózgowym, autyzmem, zespołem Downa, czy nadpobudliwością.

hipoterapia

Hipoterapia leczenie koniem

Hipoterapia jest skuteczną metodą rehabilitacji przy zaburzeniach ruchowych. Koń poruszający się w stępie oddaje specyfikę ruchu człowieka. Dla pacjenta jest to swego rodzaju poruszanie się bez chodzenia. Ruch końskiego grzbietu przekazuje miednicy sposób poruszania się zdrowego człowieka. Jest to bardzo efektywna metoda nauki ruchu u osoby z niepełnosprawnością ruchową. Warunkiem jest możność utrzymania głowy pacjenta w prawidłowiej, pionowej pozycji. Luźno opuszczone ręce oraz nogi zachowuję się jak u w pełni zdrowej osoby.

Jazda konna wymusza utrzymywanie prawidłowej postawy. Pacjent musi się prostować, dzięki czemu wzmacnia mięśnie brzucha i pleców.

Ogromną wartością jest również umożliwienie pacjentowi z niepełnosprawnością ruchową poruszanie się bez ograniczeń. Znikają codzienne bariery, a pacjent może poczuć swobodę związaną z pełną mobilnością. Ma to ogromny wpływ na psychikę i odgrywa nieocenioną rolę w kreowaniu pozytywnego nastawienia do życia.

hipoterapia

Hipoterapia powinna być prowadzona przez wykwalifikowanego terapeutę

Zajęcia hipoterapeutyczne muszą być prowadzone przez osoby posiadające odpowiednie certyfikaty i uprawnienia, możemy więc być pewni, że pacjent będzie prowadzony przez specjalistę. Pomaga on w wytworzeniu pewnych automatyzmów, takich jak dbanie o konia, współpracę ze zwierzęciem i odpowiedzialności. Są to elementy, które bardzo dobrze sprawdzają się w terapii osób wymagających pracy nad równowagą emocjonalną czy zachowaniami  nerwicowymi. Tym samym, koń może odgrywać rolę pedagoga, a pacjent ucznia.

Zestawy ćwiczeń polegających na wykonywaniu określonych zadań przez pacjenta w trakcie jazdy, pozwalają pacjentowi na poznanie własnego ciała i odruchów. Osoba korzystająca z terapii musi dostosowywać reakcje własnych mięśni do postawionych wymagań, wytwarzając tym samym automatyzmy przy utrzymywaniu prawidłowych zachowań motorycznych.

Zobacz też nasze inne artykuły:

Owies w żywieniu koni

owies w żywieniu koni

Owies w żywieniu koni jest bardzo popularną paszą. Zadawanie tego ziarna jest głęboko zakorzenione w polskiej tradycji. Owies dla koni przez lata stanowił podstawową paszę treściwą uzupełniającą objętościowe zielonki. Jest to ziarno łatwo dostępne i bogate w wartości odżywcze, szczególnie w białko. Obecnie świadomość hodowców jest coraz większa, a wraz z jej wzrostem pojawia się coraz więcej przeciwników tej paszy.  Przekonują oni, że owies w żywieniu koni jest szkodliwy. Warto więc zastanowić się, jak to z tym owsem jest naprawdę.

owies w żywieniu koni

Owies w żywieniu koni – zalety

  • Owies dla koni to zboże łatwo dostępne, a więc także stosunkowo tanie.
  • Co więcej ma on najmniejszą wartość energetyczną, a zarazem największą zawartość niezbędnego w diecie tych zwierząt włókna.
  • Kolejną cechą jest fakt, że owies dla koni zadawany w ziarnach dobrej jakości nie pęcznieje w żołądku. Wynika to z tego, że największe nagromadzenie włóka jest w łuskach ziaren.
  • Dodatkowo, owies dla koni jest bogaty w przeciwutleniacze oraz cenne kwasy tłuszczowe, które korzystnie oddziałują na pracę mięśni oraz ciśnienie tętnicze.

Owies w żywieniu koni – wady

  • Ze względu na niską wartość odżywczą, owies dla koni nie może stanowić paszy pełnoporcjowej.
  • Owies dla koni nie różni się od innych zbóż również bilansem wapnia i fosforu – tego pierwszego zawiera zbyt mało, podczas gdy podaż drugiego jest nadmierna. Jest to o tyle istotne, że nadmiar fosforu zaburza wchłanianie wapnia z innych pokarmów.
  • Owies dla koni to pasza stosunkowo bogata w składniki mineralne, jednak zawartość cynku i miedzi w tym zbożu jest zbyt mała, aby zaspokoić zapotrzebowanie na te składniki – szczególnie u źrebiąt i młodych koni.
  • Warto również zwrócić uwagę na jakość białka dostarczanego w zbożu. Pomimo że owies dla koni zawiera dużą ilość białka, to zawiera ono zbyt mało aminokwasów. Warto przypomnieć, iż są one niezbędne w diecie koni pracujących.
  • Owies dla koni jest bogaty w węglowodany, które nie są zalecane dla koni z chorobą wrzodową, zaburzeniami metabolizmu, nadpobudliwym czy tym chorującym na Cushinga.
  • Dodatkowo, w przypadku koni gorącokrwistych żywionych owsem, zauważono nadmierną potliwość.

owies w żywieniu koni

Podsumowując owies dla koni to pasza, która przejawia szereg zalet, jak również wad. Czy warto więc stosować go w diecie koni? Każde zwierzę jest inne, dlatego warto próbować różnych pasz i obserwować naszego podopiecznego, biorąc pod uwagę różne czynniki, które są istotne w tworzeniu zbilansowanej diety.

W ustaleniu jaka dieta będzie najlepsza dla Twojego konia pomoże Ci nasza dietetyczka Ola (a.swiderska@masterspolska.pl).

Zobacz też nasze inne artykuły:

Żywienie konia – poradnik dla hodowców

żywienie koni

“Żywienie konia” – kwestia niby znana wszystkim hodowcom, jednak czy aby na pewno?

Jak konie pobierają paszę?

Konie ze względu na specyfikę ich układu trawiennego są przyzwyczajone do pobierania dużych ilości paszy objętościowych, bogatych we włókno. Włókno zbudowane jest głównie z węglowodanów strukturalnych takich jak celuloza, hemiceluloza czy lignina.

Ze względu na swoją budowę anatomiczną, konie trawią włókno głównie w okrężnicy i jelicie ślepym. Fakt, że włókno jest trawione dopiero w dalszych odcinkach układu pokarmowego, powoduje że energia, której dostarcza, jest uwalniana wolniej. Dlatego też żywienie konia musi opierać się także na paszach treściwych, szybko dostarczających energii.

żywienie konia

Dieta konia musi także opierać się na włóknie zawartym w paszach objętościowych – bez niego układ pokarmowy nie może funkcjonować prawidłowo. Jego główną rolą jest wspomaganie prawidłowej pracy jelit oraz utrzymywanie rezerwy energetycznej na ewentualność nagłego, dużego wysiłku.

Kolejnym ważnym aspektem, poza koniecznością dostarczania koniom odpowiedniej ilości włókna, jest porcjowanie paszy. Ze względu na niewielki żołądek konia, musisz karmić go małymi porcjami, za to częściej. Żywienie konia musi się odbywać z głową. Już przed laty, gdy zwierzęta te wypasały się na łąkach, można było zaobserwować, że preferują one ciągłe podskubywanie trawy w małych porcjach zamiast solidnych objętościowo posiłków. Dlatego konie w ciągu dnia powinny mieć stały dostęp do siana, aby zachować prawidłową pracę układu pokarmowego. Brak swobodnego dostępu do źródła włókna może prowadzić nie tylko do problemów trawiennych, ale również do narowów. Pamiętaj także o zachowaniu odpowiedniego stosunku paszy objętościowej do treściwej, gdyż nadmierna podaż tej drugiej może prowadzić do przeciążenia układu pokarmowego, a w efekcie do kolek, ochwatów i wrzodów.

Komponowanie diety konia, nie należy do zadań łatwych, żywienie konia często jest wyzwaniem dla hodowców. Przyjmuje się, że idealny stosunek paszy objętościowej do treściwej to 75-80% do 20-25%. Jednak każdy koń ma inne zapotrzebowanie energetyczne i tryb życia. Oznacza to, że bezwzględnie musimy brać pod uwagę kwestie jego rasy, wieku i wykonywanej pracy.

żywienie konia

Przykładowo koń pracujący w wysokim sporcie będzie miał to zapotrzebowanie zdecydowanie większe niż koń lekko pracujący. Aby zachować optymalny stosunek paszy objętościowej do paszy treściwej, należy stosować raczej pasze treściwe wysoko skoncentrowane.  Dostarczają one odpowiedniej ilości potrzebnych makroskładników bez obciążania układu pokarmowego.

Co ciekawe konie, które poddawane są lekkim lub umiarkowanie ciężkim treningom mają lepsze trawienie, a wykorzystanie włókna w ich organizmie wzrasta nawet o 20%. Jednakże unikaj nadmiernego forsowania koni i treningów tuż przed posiłkiem, gdyż pasza jest wtedy gorzej trawiona (krew z jelit przemieszcza się do mięśni potrzebujących więcej tlenu, co skutkuje zwolnioną pracą układu pokarmowego). Dodatkowo, aby zapewnić koniu najlepsze samopoczucie, pamiętaj o tym, aby pasza zawsze była świeża i dobrej jakości. Unikaj gwałtownych zmian w karmieniu i zapewnij swoim podopiecznym stały dostęp do świeżej wody. Pozwoli to koniom cieszyć się dobrym zdrowiem i samopoczuciem, a wszystko przez odpowiednie żywienie koni.

  • MASTERS Primeur 20kg

    MASTERS Primeur 20kg

    125.00 
    Dodaj do koszyka
    Dodaj do obserwowanych
    Dodaj do obserwowanych

Pasze stosowane w żywieniu konia

Podstawę żywienia konia stanowią pasze objętościowe. Odpowiadają one za dostarczenie włókna i wypełnienie układu pokarmowego, jednak samodzielnie nie dostarczają wystarczającej ilości składników odżywczych. Za zbilansowanie diety i wyrównanie niedoborów odpowiedzialne są pasze treściwe, które zawierają wysoką ilość skoncentrowanych makroskładników. Dodatkowo, pasze możemy podzielić ze względu na zawartą w nich ilość wody na suche i mokre.

żywienie konia

W żywieniu konia stosujemy następujące pasze:

  1. Pasze objętościowe suche dla koni

Siano dla koni – jest to podstawowa pasza stosowana w żywieniu konia, do której zwierzę powinno mieć zawsze dostęp. Należy pamiętać, żeby siano dla konia zawsze było dobrej jakości (nie podajemy siana zatęchłego czy spleśniałego).

Wyróżniamy 3 rodzaje siana:

Siano łąkowe dla koni, czyli takie  które składa się z głównie z traw, roślin motylkowatych i ziół. Dobrej jakości siano nie tylko dostarcza witamin i soli mineralnych, ale również białka. Dzięki temu może stanowić jedyną paszę dla koni niepracujących i efektywne żywienie konia. 

Siano z roślin motylkowych – dostarcza więcej białka i składników mineralnych niż odmiana łąkowa, jednak równocześnie zwiększa ryzyko zaparć i wzdęć.

Siano z roślin uprawnych, to nic innego niż skoszone w formie zielonej zboża. Dzięki temu ta pasza dostarcza dużej ilości składników odżywczych i jest dla koni najsmaczniejsza

Słoma dla koni – jest to pasza, która dostarcza małej ilości składników odżywczych, jednak zapewnia koniom uczucie sytości i korzystnie wpływa na układ pokarmowy. Zadawana w formie dobrej jakości sieczki wymaga większego żucia i zwiększa wydzielanie śliny oraz poprawia perystaltykę jelit. Dlatego polecana jest jako jeden ze sposobów żywienia konia.

Plewy – to rodzaj paszy, która również cechuje się niską wartością odżywczą, jednak jest ceniona ze względu na korzystne działanie na układ trawienny. Plewy pochodzą z młócenia dojrzałych ziarn zbóż i stanowią uzyskane podczas tego procesu odpady.

  1. Pasze objętościowe soczyste

Pastwisko – to najbardziej wartościowa pasza soczysta dla koni, jednak równocześnie jest trudno dostępna. Wypasanie koni na pastwisku nie tylko pozwala im na pobieranie dobrej jakości białek i cukrów w małych porcjach, ale również zapewnia im dostęp do promieni słonecznych i pozwala przebywać w ruchu. Żywienie koni na pastwiskach nie jest jednak takie proste. Pastwiska różnią się jednak między sobą, ze względu na specyfikę dostępnych na nich roślin. Dla koni, optymalne pastwisko powinno mieć około 20% traw niskich, 60% traw wysokich, 15% roślin motylkowych i dodatek ziół. Jednak w praktyce dobrze skomponowane pastwisko jest trudne do uzyskania.

Zielonki to bardzo ceniona pasza dla koni, powstaje w wyniku koszenia roślin motylkowatych i traw zbóż. Zielonki zawierają dobrej jakości białko i składniki mineralne, jednak nie są w stanie samodzielnie zaspokoić potrzeb żywieniowych koni.

Sianokiszonka – pasza ta jest niezwykle popularna wśród hodowców, ze względu na wysoką koncentrację białka. Sianokiszonki stanowią również znakomitą paszę dla koni alergicznych i kaszlących, ponieważ nie pylą.

Rośliny okopowe – choć nie są one zbyt często wykorzystywane w żywieniu koni, dobrze sprawdzają się w sytuacji braku zielonki. Dzięki zawartości skrobi, cukrów, witaminy A i B, pomagają uzupełniać niedobory tych składników.

Marchew jest cenioną paszą dla koni, jednak nie należy z nią przesadzać. Zawiera ona prowitaminę A i witaminę C, które korzystnie wpływają na stan odżywienia koni. Dodatkowo ma działanie dietetyczne i poprawia apetyt. Jednak przedawkowanie marchwi może być dla naszych podopiecznych groźne –  w skrajnych przypadkach koń może doznać nawet porażenia zadu.

Buraki są często wykorzystywane w żywieniu koni ze względu na wysoką zawartość prostych cukrów. Zadawania buraków nie poleca się dla koni niepracujących, gdyż może to skutkować mięśniochwatem.

 Owoce nie są traktowane jako pasza w żywieniu koni. Stanowią raczej smakowity dodatek i nie powinny być zadawane wraz z paszami treściwymi.

Jabłka dostarczają koniom wody, a także cukrów i pektyn.

Banany to dobry dodatek do paszy dla koni nerwowych, ze względu na dużą zawartość magnezu. Nie zaleca się jednak zadawania więcej niż 1 sztuki dziennie.

  1. Ziarna zbóż stanowią bardzo ważną paszę treściwą dla koni. Dzięki zawartości łatwostrawnych węglowodanów oraz białka i tłuszczy są często wybierane przez hodowców.

Owies to najbardziej popularne zboże użytkowane jako pasza w żywieniu koni. Zawarte w owsie białko nie ma pełnych wartości odżywczych, dlatego wymaga dodatkowej suplementacji z innych pasz. Owies zawiera jednak bardzo ważne kwasy tłuszczowe, które wspomagają mięśnie i regulują ciśnienie krwi. Dodatkowo owies to pasza o korzystnym stosunku białka do tłuszczy oraz zawiera sporą ilość włókna.

Jeżeli chodzi o metody zadawania owsa koniom, najlepiej jest podawać go w całości. Dzięki temu jest on odpowiednio przeżuty i ośliniony, a tym samym nie ulega pyleniu, które jest szkodliwe dla koni kaszlących i tych cierpiących na COPD. Jednak stosowanie go w formie gniecionej lub śrutowanej jest odpowiednie w przypadku koni, które borykają się ze słabym uzębieniem. Inną formą zadawania owsa, jest jego uprzednie namoczenie lub parzenie, jednak stosowanie tego ostatniego sposobu może działać uwrażliwiająco na układ pokarmowy konia.

Jęczmień ze względu na wysoką zawartość składników odżywczych jest często stosowany w żywieniu koni borykających się z nadmierną chudością. Ziarno jęczmienia ma stosunkowo grubą łuskę, dlatego najlepiej zadawać go w formie gniecionej, parowanej lub śrutowanej.

Pszenica to zboże cechujące się wysoką wartością odżywczą skorelowaną z dobrą strawnością. Jednak ze względu na wysoką zawartość glutenu, pszenica powinna stanowić maksymalnie 25% pasz treściwych żywienia koni. Ziarna pszenicy zawierają dużą ilość białka i fosforu – ze względu na zawartość tego drugiego pierwiastka, nie jest zalecane zadawanie ich przez zbyt długi czas, gdyż może zaburzyć to gospodarkę mineralną organizmu. Pszenica zalecana jest dla koni gorączkujących, w zależności od formy podania przejawia również właściwości zapierające lub rozwalniające stolec.

Żyto stanowi paszę pełnowartościową, która może być stosowana u koni pracujących. Ze względu na to, że nasiona żyta są dosyć twarde, zaleca się ich śrutowanie i podawanie w formie namoczonej lub ugotowanej. Żyto po kontakcie z wodą ulega zbryleniu, dlatego zadawanie go bez uprzedniej obróbki, może skutkować problemami trawiennymi u naszego podopiecznego. W żywieniu konia należy stosować ostrożnie.

Kukurydza to pasza wysoko energetyczna, która dobrze sprawdza się w przypadku koni, które potrzebują przybrać na wadze. Te ziarna również dobrze podawać w formie ześrutowanej, ze względu na ryzyko problemów trawiennych. Kukurydza zawiera niewielką ilość substancji mineralnych i mniej białka niż owies.

Nasiona Roślin strączkowych są częstym dodatkiem do pasz treściwych, ze względu na wysoką zawartość białka. Dzięki temu świetnie sprawdzają się w żywieniu źrebiąt i koni hodowlanych.

Groch siewny i polny, to wartościowa pasza ze względu na zawartość witaminy A i B. Ich dodatek w żywieniu koni korzystnie wpływa na poprawę kondycji organizmu. Nie należy jednak przesadzać z ilością i zadawać go w formie śrutowanej, moczonej lub parzonej, gdyż może powodować wzdęcia i kolki.

Bobik i łubin zawierają więcej białka niż groch, jednak są trudniejsze do strawienia przez konia, ich suplementacja jest wskazana raczej dla koni ciężko pracujących (w niewielkich ilościach).

Wyka siewna jest rzadko wykorzystywana w żywieniu koni, ze względu na wywoływane przez nią zaparcia i wzdęcia. Dodatkowo konie nie preferują wyki ze względu na jej gorzki smak.

Nasiona roślin oleistych to ceniona pasza ze względu na stosunkowo wysoką zawartość tłuszczu i białka. Zawierają jednak znikome ilości białka i witamin. Każde ich zastosowanie w żywieniu koni należy skonsultować ze specjalistą.

– Len to najbardziej ceniona roślina oleista, ze względu na jej właściwości łagodzące. Dobrze sprawdza się jako pasza podawana w formie meszu. Siemię lniane bardzo dobrze działa na układ pokarmowy i trawienie, a zawarty w nim tłuszcz korzystnie wpływa na stan sierści konia.

Soja to roślina niezwykle bogata w białko, dlatego bardzo dobrze sprawdza się ona (po częściowym odtłuszczeniu) w żywieniu źrebiąt i młodzieży.

Słonecznik korzystnie działa na trawienie oraz poprawę stanu skóry i sierści.

  1. Pasze pochodzenia zwierzęcego – żywienie konia 

Tego typu pasze są cenione przede wszystkim w żywieniu źrebiąt i młodzieży, ze względu na wysoką zawartość białka.

Mleko krowie dobrze sprawdza się jako środek zastępczy dla osieroconych źrebiąt. Mleko w proszku może być także suplementowane odsadkom i młodzieży. Czasem stosuje się je również w diecie ogierów rozpłodowych.

Jajo kurze czasem jest podawane ogierom kryjącym.

  1. Gotowe mieszanki paszowe – żywienie konia

Gotowe mieszanki paszowe, z roku na rok zyskują na popularności wśród hodowców. W ten sposób możemy zadbać nie tylko o dostarczenie podopiecznemu właściwej ilości, dobrych jakościowo substancji odżywczych, ale i dostosować dietę do jego potrzeb. Wzrasta wśród koni ilość nietolerancji pokarmowych, z tego względu gotowe mieszanki paszowe są dobrym wyborem. Stosując takie rozwiązanie możemy uniknąć pewnych składników paszowych, na które nasz podopieczny źle reaguje. Co więcej ich dostępność jest niezależna od pogody, która ostatnimi czasy budzi wśród rolników niepokój.

Dostępne w naszym sklepie mieszanki paszowe, to produkty całkowicie naturalne, o najwyższej jakości składnikach. W trosce o zdrowie koni, zachęcamy do kontaktu z naszą dietetyczką Olą (a.swiderska@masterspolska.pl), która profesjonalnie doradzi w kwestii wyboru odpowiedniej paszy.

Możesz tez wypełnić formularz, a Ola ułoży dietę dla Twojego konia.

  1. Dodatki paszowe dla koni – żywienie konia

Granulat z siana jest dobrym źródłem włókna w diecie koni. Występuje w kilku odmianach. Forma alfa jest najbogatsza w białko i wapń, dlatego stanowi częsty wybór wśród hodowców. W przypadku tej sieczki należy jednak uważać z porcjowaniem, gdyż nadmierna podaż białka może stanowić obciążenie dla nerek. Ważne jest przecież aby żywienie koni było działaniem

Wysłodki buraczane stanowią cenioną paszę ze względu na właściwości tuczące. Dodatkowo zawierają dobrej jakości białko, wapń i błonnik, dlatego często są zalecane w żywieniu konia.

Melasa dobrze sprawdza się w żywieniu konia, ze względu na właściwości siłotwórcze. Nie zaleca się podawania jej źrebiętom i klaczom w drugiej połowie ciąży.

Inne dodatki paszowe, które są chętnie stosowane przez hodowców w żywieniu konia to drożdże piwne, młóto, tran, oleje, czosnek, piwo słodowe czy gałązki drzew owocowych.

  1. Zioła – żywienie konia

W żywieniu konia zioła są stosowane powszechnie i bardzo cenione ze względu na ich właściwości. W przypadku koni, które borykają się z opuchlizną ścięgien, dobrym wyborem będzie arnika, okłady z kapusty, ruta czy korzeń żywokostu. Na problemy oddechowe korzystny wpływ mogą wywierać rumianek, szałwia, miodunka plamista, anyż, podbiał czy tymianek. Co ciekawe, na wsparcie dróg oddechowych u koni możemy stosować również syrop z cebuli.

Konie – czy znasz wszystkie rasy?

konie

Rasy koni – na jakie grupy dzielimy konie?

W klasyfikacji ras koni, najczęściej posiłkujemy się podziałem ze względu na temperament. Na jego podstawie wyróżniamy konie gorącokrwiste i konie zimnokrwiste. Kolejną grupą, którą możemy wyróżnić są małe konie i kuce.

konie

Konie gorącokrwiste

Mają żywy temperament i lekką budowę, dzięki czemu są energiczne i przystosowane do szybkiego ruchu. Lekka szata chronić je przed nadmiernym gorącem. Ze względu na te cechy zazwyczaj są wykorzystywane w sporcie i na wyścigach. Wśród koni tego typu najczęściej mamy do czynienia z domieszką krwi angielskiej. Pomimo podobnego temperamentu gorącokrwiste różnią się między sobą maścią oraz wysokością. Każdy koń gorącokrwisty wymaga umiejętnego prowadzenia i stanowczej ręki, która okiełzna ich rozbrykaną naturę.

Wśród tych koni znajdują się przedstawiciele różnych regionów świata. Do grupy gorącokrwistych zaliczamy zarówno rasy europejsko-amerykańskie, orientalne, południowo-amerykańskie jak i inne rasy oraz odmiany.

Rasy koni gorącokrwistych, które uważane są za najważniejsze to:

  1. Koń angloarabski

Jest to koń pochodzący z krzyżówki konia arabskiego i  angielskiego. Konie tej rasy są niezwykle inteligentne i temperamentne, co powoduje, że odnoszą sukcesy w sportach jeździeckich.

  1. Angloarab Shagya

Shagya to koń szlachetny o wyglądzie typowym dla koni arabskich. Jednak odróżnia się od nich wzrostem i siłą. Co ciekawe koń z rasy Angloarab Shagya zazwyczaj jest siwej maści. Pochodzą one z Węgier, choć obecnie są hodowane również w Austrii, Niemczech, Czechach i Słowacji.

  1. Koń śląski

Koń śląski wywodzi się z terenów Górnego i Dolnego Śląska. Konie tej rasy bardzo dobrze spisują się jako zwierzęta zaprzęgowe biorące udział w wyścigach powożenia. Obecnie wyróżniamy konie śląskie starego i nowego typu. Koń śląski starego typu jest bardziej masywny od konia śląskiego nowego typu.

  1. Koń fryzyjski

Konie tej rasy wywodzą się z Fryzji, która niegdyś znajdowała się na terenach obecnej Holandii. Rozpoznamy go po karej maści, bujnej grzywie i ogonie. Dla tej rasy charakterystyczny jest również wysoki i efektywny chód.

  1. Koń lipicański

Koń lipicański to rasa wyhodowana w stadninie w Lipnicy. Nie są one zbyt duże, ale dość masywne. Posiada siwą maść i pofalowaną grzywę. Co ciekawe źrebięta tej rasy przychodzą na świat skarogniade lub kare, a dopiero później zmieniają maść na siwą.

  1. Koń małopolski

To rasa koni hodowanych w Małopolsce. Są to konie półkrwi angielskiej i arabskiej, przez co są nieco mniejsze od koni wielkopolskich. Ta rasa cechuje się wytrwałością w pracy i doskonałym ruchem.

  1. Koń wielkopolski

Koń wielkopolski wykorzystywany jest przede wszystkim w sporcie i rekreacji. Wywodzi się z koni półkrwi angielskiej hodowanych na terenie dawnego zaboru pruskiego, które zostały uszlachetnione końmi niemieckimi.

  1. Koń pełnej krwi arabskiej

Koń arabski to jedna z najbardziej szanowanych ras koni gorącokrwistych. Świetnie radzą sobie na długich dystansach – ze względu na wytrzymałość i szybkość. Araby są niezwykle piękne i podziwiane na całym świecie. Ich hodowla trwa już od 2500 lat, przez co stanowią najstarszą rasę hodowlaną koni.

  1. Koń pełnej krwi angielskiej

Konie pełnej krwi angielskiej są obecnie uznawane za najszybsze wierzchowce świata. Koń angielski rozpowszechnił się już na całym globie wywierając znaczny wpływ na hodowle i nowe rasy koni sportowych. Hodowane są głównie w Anglii, Irlandii, USA, Francji i Japonii.

  1. Quater Horse

Wyróżniają się bardzo dobrym umięśnieniem. Rasa ta powstała w wyniku krzyżówki koni hiszpańskich i angielskich. Obecnie nie są zbyt popularne w Polsce, choć grono ich zwolenników stale rośnie. Koń rasy quater horse wykorzystywane są przede wszystkim w jeździectwie, choć są również świetnie przystosowane do lekkiego zaprzęgania.

konie

Konie zimnokrwiste

Konie zimnokrwiste cechują się spokojnym temperamentem i masywną budową. Ze względu na ich dużą siłę i uległy charakter, konie zimnokrwiste dobrze sprawdzają się w rolnictwie i jako konie pociągowe w zaprzęgach. Zaskoczenie może budzić fakt, że konie zimnokrwiste mimo swojej masywnej postury są niezwykle zwinne i szybkie. Wyróżniają się bujną grzywą, ogonem oraz gęstymi szczotkami pęcinowymi.

Najważniejsze rasy koni zimnokrwistych to:

  1. Szlezwicki koń zimnokrwisty

Jest to niemiecka rasa konia, hodowana do pracy w gospodarstwie i zaprzęgach dwukonnych. Od momentu rozpowszechnienia motoryzacji, popularność szlezwickiego konia zimnokrwistego znacznie spadła.

  1. Clydesdale

Są to konie hodowane w Szkocji. Ze względu na dużą siłę, pierwotnie koń Clydesdale był wykorzystywany do orania pól, następnie jednak został wysłany do Australii i Nowej Zelandii gdzie sprawdzał się do pracy w gospodarstwie. W okresie wojennym, konia tej rasy wykorzystywano do transportu dział i zaopatrzenia.

  1. Perszeron

Jest to rasa konia hodowana we Francji. Charakteryzuje się niezwykle masywną budową ciała. Perszeron jest zazwyczaj siwej maści a jego masa sięga nawet 1200 kg. Te konie są wykorzystywane głównie w rolnictwie jako konie pociągowe.

  1. Polski koń zimnokrwisty

Jest to mniejsza rasa koni zimnokrwistych. Genetycznie konia polskiego możemy porównać do konia ardeńskiego. Obecnie polski koń zimnokrwisty jest coraz rzadziej wykorzystywany (w przeszłości używany był w rolnictwie i jako koń pociągowy). Powoduje to, że przedstawiciele tej rasy są raczej przeznaczane na eksportowe konie rzeźne.

  1. Shire

Jest to rasa konia wywodzącego się z Wielkiej Brytanii. Ze względu na ogromną wysokość i masywność, są one uznawane za największe konie świata, a tym samym świetnie sprawdzają się jako konie pociągowe i pracujące. W Wielkiej Brytanii są jednak wciąż wykorzystywane do jazdy wierzchem, co wywodzi się jeszcze ze średniowiecza – wtedy dzięki swojej sile i wytrzymałości były stosowane jako wierzchowce dla rycerzy noszących rynsztunek i ciężkie zbroje.

konie

Małe konie i kuce

To konie najmniejszych rozmiarów, które zazwyczaj nie przekraczają wysokości 145 cm w kłębie. Uznawane są za raczej prymitywne, choć potrafią być niezwykle charakterne. Kuce są żwawe i sprytne, a w zależności od usposobienia mogą być łagodne lub złośliwe.

Wśród najważniejszych ras małych koni i kuców wyróżniamy:

  1. Kuc szetlandzki

Kuce szetlandzkie to małe konie zaliczane już do kuców. Ich niski wzrost wynika z naturalnego procesu karłowacenia. Kuce szetlandzkie są obecnie uznawane za jedne z najmniejszych koni świata, a jednocześnie bardzo cenione ze względu na długowieczność, wytrzymałość i upór przy jednoczesnym łagodnym usposobieniu.

  1. Koń fiordzki

Konie fiordzkie pochodzą z Norwegii. Cechą charakterystyczną dla tej rasy jest ciemny pas włosów ulokowany po wewnętrznej stronie grzywy. Konie fiordzkie mają łagodne usposobienie i stosowane są w zaprzęgach, skokach a nawet konkursach ujeżdżania. Ciekawym elementem ich historii jest ich wykorzystanie przez Wikingów, dla których stanowiły świetne konie wierzchnie.

  1. Koń huculski

Prymitywna rasa koni górskich. Ze względu na ich siłę, odporność i dużą żywotność stosowane były jako zwierzęta juczne. Świetnie sprawdzają się w rekreacji, turystyce górskiej, a obecnie coraz częściej znajdują zastosowanie w hipoterapii.

  1. Haflinger

Hodowane są w Stanach Zjednoczonych, Turcji oraz w krajach Europejskich. Są to najwyższe kuce o kasztanowym umaszczeniu. Haflingery wyróżniają się konopiastą grzywą i ogonem. Bardzo dobrze czują się w terenach górskich.

Grecka, konna przygoda

konna przygoda

Mimo, że za oknem jesień w pełni – zimno, pada, jest szaro i buro, to ja nadal lubię wracać myślami do wakacyjnych chwil: gorącego słońca, długich dni i ciepłych nocy. Nastraja mnie to pozytywną energią, której w taką pogodę często mi brakuje…. Jedna konna przygoda szczególnie zapadła mi w pamięć…

Moja podróż poślubna – konna przygoda

Jak wiecie (lub też nie 😉), na destynację mojej podróży poślubnej wybrałam Grecję. Od początku zachwycała mnie jej historia, ale też zapierające dech w piersiach widoki, niepowtarzalna architektura, pyszne jedzenie czy krystaliczna, morska woda… No i oczywiście atrakcje konne, z których nie byłabym sobą, gdybym nie skorzystała! To była niezapomniana konna przygoda w otoczeniu pięknej natury.

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie konna_przygoda.jpg

Konna przygoda na Zakynthos

Greckie stadniny koni mają ofertę zbliżoną do naszych rodzimych, oprócz jednej – szczególnej. Swoim odwiedzającym bowiem proponują końskie wycieczki po Zakynthosie oraz kąpiele wraz z nimi w krystalicznych i ciepłych wodach Morza Jońskiego.

Moim zdaniem, jest to niezwykle emocjonalne doświadczenie, do którego ciągle wracam myślami. Muszę przyznać, że na mnie i moim mężu zrobiło to ogromne wrażenie. Nie wyobrażam sobie bardziej romantycznej podróży poślubnej 😊

Główną zaletą takich przejażdżek jest fakt, że są one dosłownie dla wszystkich! Niezależnie, czy jesteś zaawansowanym jeźdźcem, czy nigdy nawet nie siedziałeś na koniu. Atrakcje te odbywają się pod czujnym okiem i opieką profesjonalnych osób, które nauczą Cię wszystkiego – nawet od podstaw. Ponadto, jeżeli nie masz odpowiedniego ubrania do jazdy konnej, nie powinieneś się tym martwić. Większość z tych stadnin oferuje własne, dostosowane do tego celu ubrania.

Wycieczka właściwa opiera się na końskim spacerze. W jego trakcie możesz podziwiać niepowtarzalne greckie widoki i krajobrazy, a kończy się ona niezapomnianą przygodą – kąpielą z koniem. Pamiętam momenty, w których jedynym co słyszałam, był odgłos cykad grających gdzieś wysoko na skałach, czy fal rozbijających się o brzeg morza. We włosach czułam morską, ciepłą bryzę, a w ustach posmak słonej wody…Uczucie nie do zastąpienia! Gwarantuję, że jest to pamiątka do końca życia, której nie przebije nic innego! Nic, tylko rezerwować bilety i lecieć na Zakynthos 😊

Źrebak znaleziony w bagażniku auta

żywienie koni

Malutki źrebak został znaleziony w bagażniku samochodu

Źrebak był przerażony i w opłakanym stanie. W końcu, po długim czasie nauczył się ufać od nowa w nowym, kochającym domu.

Gary’ego znalazła policja, która przejęła samochód na początku tego roku. Szetlandzki źrebak był przerażony i pełen obaw, jednak służby mundurowe się nie poddały. Następnie, młody koń został przez nią wysłany do organizacji Blue Cross w hrabstwie Oxfordshire.

Nowe życie Gary’ego

Jak mówi organizacja charytatywna: Jego traumatyczne, młode życie “zebrało swoje żniwo”. Dodaje: “Gary był nie tylko wychudzony i w opłakanym stanie, był wrakiem tego, jaki powinien być źrebak – szczęśliwy i ciekawski’’

“Zamknął się w sobie i wolał być sam. Po prostu stał smutny i samotny w swojej stajni jeszcze przez wiele dni po przybyciu.”

Emily Lambert z programu Blue Cross podała, że Gary był przerażony ludźmi

“Chciał zrobić wszystko, żeby stąd uciec, a czasami po prostu stawał, zamykał oczy i kładł głowę na podłodze, jakby myślał:” Jeśli ja Cię nie widzę, to ty też nie możesz mnie zobaczyć’’.

Spędziliśmy z nim bardzo wiele czasu w stajni, starając się przyzwyczaić go do naszej obecności w tym samym miejscu. Gdy tylko na nas spojrzał, nagrodziliśmy go smakołykiem. Minęły trzy tygodnie, zanim mogliśmy zacząć go dotykać.’’

Zespół Blue Cross dołożył wszelkich starań, aby oswoić Gary’ego ze wszystkim: od noszenia kantara do wizyt u kowala.

Dzięki ich wysiłkom, źrebak stopniowo oswajał się. Do tego stopnia, że ​​bawił się z innymi końmi i witał się z opiekunami, gdy ci się zbliżali. Wtedy organizacja zaczęła szukać dla niego nowego domu, w którym “dostałby miłość, na którą zasługiwał’’.

“Na szczęście Louise Coulson przeglądała witrynę Blue Cross we właściwym momencie. Szukała ona kompana dla swojego kucyka Zebby’ego. Stracił on swoją towarzyszkę, Dolly, kilka miesięcy przed”, podaje rzecznik Blue Cross. Potem, po ponad trzech miesiącach pod opieką Blue Cross, źrebak Gary był na dobrej drodze, aby zacząć swoje nowe życie na wsi w Suffolk z nowymi opiekunami.

Louise i Richard także musieli ciężko pracować, aby zdobyć zaufanie kucyka. Jak mówią, był on “bardzo, bardzo przerażony” nowymi ludźmi.

“Prawie sześć miesięcy później Gary był nie do poznania. Nie przypominał już przerażonego i wycofanego źrebaka, którym kiedyś był” – powiedział rzecznik. Beztrosko biega wokół ze swoim towarzyszem Zebby’m, bez strachu poznaje nowych ludzi i postępowo pokonuje różne aspekty swojego życia.

“Nadal istnieją rzeczy, których się boi, ale więź, jaką zawarł z Louise, jest nie do zdarcia. Wraz z nią stał się bardzo odważny w związku z sytuacjami, które mogłyby go przerażać.”