Pasza objętościowa w żywieniu koni

Pasze i suplementy dla koni Masters Polska pasza objętościowa

Konie w naturze spędzają co najmniej 16 godzin na pobieraniu paszy objętościowej. Jeśli nie mają stałego dostępu do trawy i pastwiska, które jest w stanie zapewnić ich potrzeby pokarmowe, jedynym zamiennikiem jest siano.

Aby w pełni zaspokoić potrzeby, koń powinien dostać ilość paszy objętościowej równą 1,5% swojej masy ciała. Przykładowo koń o wadze 600kg powinien zjeść 9kg siana aby zapewnić podstawowe potrzeby organizmu. Najlepiej jest zapewnić koniowi stały dostęp do siana za równo na padoku jak i w boksie. Jeśli nie mamy takiej możliwości to zapewnijmy minimum 3 duże porcje z dodatkową dokładką na czas nocy. Pamiętajmy aby pilnować podawania siana na padokach. Nie możemy zostawić koni bez dostępu do siana na kilka godzin.

Do prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego należy zapewnić dobrej jakości pasze objętościowe bogatej we włókno. Jest to najważniejsza potrzeba konia, która pozwala na odpowiednie funkcjonowanie jelit. Dostęp do siana zapewnia żucie, a co za tym idzie produkcje śliny, która po tym gdy trafia do żołądka razem z przeżutą paszą zapewnia odpowiednie pH kwasu żołądkowego.

Brak możliwości pobierania paszy objętościowej powoduje pojawienie się i nasilanie narowów takich jak tkanie, łykanie, obgryzanie desek i drzew, zjadania kału i innych zaburzeń behawioralnych.

Jeśli chodzi o konie otyłe, absolutnie nie możemy ich głodzić. Takie konie wymagają diety oraz regularnej pracy, a zabranie im paszy objętościowej może tylko doprowadzić do zaburzeń metabolicznych i trawiennych. Takim koniom w celu zwolnienia pobierania siana można zamontować w boksie siatkę z małymi oczkami.

Inne komponenty włókniste i błonnikowe

Dietę koni możemy uzupełniać o inne komponenty włókniste takie jak:

  • sieczka,
  • wysłodkami buraczane niemelasowane,
  • trawokulki

Komponenty te to dobre źródło włókna co za tym idzie również energii długo uwalnianej. Dodawane do pasz treściwych zapewniają odpowiednie PH w układzie pokarmowym i zapobiegają powstawaniu wrzodów i innych problemów trawiennych.

Na co powinniśmy zwrócić uwagę w wyglądzie siana!

Przede wszystkim siano musi być świeże i zielone. Nie może być mokre, ani wilgotne, bo to oznacza, że siano było albo za późno zebrane, albo niedosuszone, albo źle przechowywane. Musi ładnie pachnieć, zawierać w sobie zioła i rośliny motylkowe. Nie może być zanieczyszczone obornikiem, kamieniami, badylami, robactwem, padliną. Nie powinno składać się ze zdrewniałych części roślin. Absolutnie nie może zawierać trujących roślin, takich jak np. starzec jakubek, którego można spotkać na łąkach. Wybierajmy takie siano, które jest jak najmniej zakurzone. Ustrzeże to nas przed ewentualnymi alergiami u koni, nie będzie podrażniało układu oddechowego.

Często w stajniach spotykane jest odrzucanie zapleśniałych fragmentów beli. BŁĄD! Siano w którym widać pleśń czy które śmierdzi grzybem, stęchlizną należy od razu wyrzucić na obornik, bo nie nadaje się ono do podania koniom. Odrzucając zapleśniały kawałek i tak nie uratujemy beli, ponieważ  mimo, że tego nie widzimy to zarodniki pleśni i grzybów i tak znajdują się już w cały sianie.

Słabszej jakości siano, mniej zielone, o grubszych źdźbłach zalecane jest dla koni otyłych, prymitywnych i koni raz zimnokrwistych. Ma ono mniej wartości odżywczych przez co zmniejsza ryzyko podniesienia wagi lub problemów metabolicznych.

Podsumowując

Zwracajmy uwagę na to, co dajemy, w jakich ilościach i czym karmimy nasze rumaki! Tylko dzięki temu nie dopuścimy do alergii, zaburzeń trawiennych, wrzodów, nerwowości, głodu, nałogów.

 

Autor: Agata Pęśko

Artykuł napisany pod nadzorem: – lek. wet. Aleksandra Naleszkiewicz

                                                            – mgr. inż. Aleksandra Święcicka

 

Konie gorącokrwiste

rasy koni gorącokrwistych

Konie ze względu na ich temperament dzielimy na te gorącokrwiste i zimnokrwiste. Różnią się one między sobą jednak nie tylko temperamentem, ale również budową. Więcej o podziale ras koni pisaliśmy tutaj. Jeśli więc interesuje Cię ta tematyka zachęcamy do zapoznania się z artykułem.

Konie gorącokrwiste są niezwykle cenione w sporcie ze względu na ich żywe usposobienie oraz lekką budowę pozwalającą na rozwijanie dużych prędkości. Dzięki lekkiej szacie są one również mniej podatne na przegrzanie podczas wysiłku, co nie pozostaje bez znaczenia podczas wyścigów. Jednak mimo podobnych cech, różne rasy koni gorącokrwistych mają odmienną maść, wysokość czy też inne cechy fenotypowe. Nie mniej jednak każdy koń gorącokrwisty wymaga stanowczej ręki i niemałych umiejętności hodowlanych, które pomogą okiełznać jego temperament. Warto również wspomnieć, że wśród ras koni gorącokrwistych bardzo często spotykamy się z domieszką krwi angielskiej, niezależnie od tego czy są to rasy europejsko-zachodnie, orientalne, południowo-amerykańskie czy inne odmiany i rasy koni gorącokristych. 

Historia wskazuje, że konie gorącokrwiste pochodzą od orientalnych ras żyjących na stepach azjatyckich. Jednak ze względu na różnice w ich budowie wyróżniamy kilka kategorii ras koni gorącokrwistych według których możemy je sklasyfikować.

Sprawdź też: Maści koni

Rasy koni gorącokrwistych – europejsko-amerykańskie

Rasy europejsko-amerykańskie to najliczniejsza grupa, którą możemy wyodrębnić spośród koni gorącokrwistych. Najważniejsze z nich to:

  • Koń andaluzyjski,
  • Koń pełnej krwi angielskiej,
  • Angloarab,
  • Koń holsztyński,
  • Angloarab Shygya,
  • Brumby,
  • Koń fryzyjski,
  • Halfinger,
  • Koń lipicański,
  • Koń małopolski,
  • Quater Horse,
  • Koń śląski,
  • Koń westfalski.

Rasy koni gorącokrwistych – orientalne

konie gorącokrwiste
konie gorącokrwiste

Orientalne rasy koni gorącokrwistych reprezentują odmiany uznawane za najpiękniejsze konie świata. Wśród nich wyróżniamy cenione przez wszystkich hodowców konie pełnej krwi arabskiej, które pomimo swojego temperamentu są zaskakująco posłuszne, a do tego w galopie nie mają sobie równych. Do orientalnych ras koni gorącokrwistych zaliczamy również:

  • Konia achał-tekińskiego,
  • Konia jomudzkiego,
  • Perskiego konia arabskiego,
  • Konia kurdyjskiego,
  • Syryjskiego konia arabskiego,
  • Tchenerani,
  • Konia berberyjskiego.

Rasy koni gorącokrwistych – południowo amerykańskie

Wśród tych ras koni gorącokrwistych możemy wyróżnić kilka kolejnych ras, które najczęściej są użytkowane pod siodło. Będą to:

  • Caballo Chileno,
  • Criollo,
  • Crioulo,
  • Llareno,
  • American Paint Horse.

Rasy koni gorącokrwistych – inne

Ze względu na pochodzenie i odmianę koni gorącokrwistych, oprócz wymienionych wyżej ras możemy wyróżnić również inne, takie jak:

  • indyjski koń wojskowy,
  • karacabey,
  • koń kazachski,
  • murgese 

Tak więc mówiąc o rasach koni gorącokrwistych warto jest mieć na uwadze, że wśród nich mamy wiele odrębnych, różniących się między sobą odmian. Pomimo podobnego, gorącego temperamentu każda z nich charakteryzuje się czymś innym, wymaga więc również innego żywienia. Jeśli zastanawiasz się jakie żywienie będzie najbardziej odpowiednie dla Twojego konia zachęcamy do kontaktu z nasza dietetyczką.

UWAGA! Dla niecierpliwych uruchomiliśmy nową opcję szybkiego dobrania paszy poprzez skrócony formularz.

Zobacz też nasze inne artykuły:

L-karnityna w paszy dla koni

L-karnityna w paszy dla koni

L-karnityna jest substancją witamino podobną, początkowo nazywaną witaminą BT. Została odkryta u mączniaków, u których brała udział w procesie wzrostu. L-karnityna w organizmie ssaków bierze udział w procesie uzyskiwania energii metabolicznej z kwasów tłuszczowych, wykazuje również działanie antyoksydacyjne- przeciwutleniające- wpływając pozytywnie na spowolnienie procesów starzenia się komórek.

L-karnityna w żywieniu

Tylko niewielka część (około 35%) zapotrzebowania na L-karnitynę jest produkowana endogennie przez organizm, resztę należy dostarczyć razem z pokarmem. Produkty pochodzenia roślinnego są niestety dość ubogie w tę substancje. Synteza L-karnityny w organizmie jest tez możliwa z lizyny i metioniny. Oznacza to, iż wysoce istotne jest zapewnienie odpowiedniego składu aminokwasowego w paszy podawanej koniom.

Konie sportowe a L-karnityna 

Przeprowadzone badania pokazują, że podawanie L-karnityny wpływa na wzrost utlenienia kwasów tłuszczowych w trakcie wysiłku, co oznacza dostarczenie większej ilości energii do mięśni, zmniejszając zużycie glikogenu i produkcje kwasu mlekowego. W przypadku koni sportowych oznacza to szybszą regenerację mięśni po intensywnym wysiłku.

L-karnityna w hodowli

Ponadto bardzo ważną rolę L-karnityna pełni w żywieniu źrebiąt, które potrzebują pobierać ją razem z mlekiem matki. Karnityna znajduje się również w brunatnej tkance tłuszczowej u noworodków.- będąc niejako naturalnym sposobem na utrzymanie prawidłowej temperatury. Oznacza to że L—karnityna w żywieniu klaczy źrebnych jest wysoce istotna, zapewniając źrebakowi prawidłowy rozwój.

Ogiery kryjące również potrzebują L-karnityny w procesie dojrzewania plemników i utrzymania jakości nasienia.

 

Źródło: Medycyna Wet. 2011, 67 (12), ,,L-karnityna w Żywieniu koni sportowych” Bogdan Janicki, Mateusz Buzała

 

Paszą bogatą w L-karnitynę jest Spier Plus (https://masterspolska.pl/produkt/spier-plus-pasza-dla-koni-na-rozbudowe-miesni/)- pasza polecana dla koni sportowych

Zobacz też nasze inne artykuły:

Koń w dziejach – końska historia

koń w dziejach

Koń – człowiek, początki przyjaźni

Zastanawialiście się kiedyś, jak długo konie żyją w warunkach udomowionych?  Otóż koń został udomowiony już około 3,5 tys. lat p.n.e. w Kazachstanie. Już wtedy ludzie docenili, jak ogromną pomocą w codziennym życiu może być dla nich koń. Ludności europejskiej zajęło to jednak zdecydowanie dłużej – Europejczycy udomowili konia dopiero 1500 lat p.n.e. Jeśli chodzi o konie żyjące w warunkach naturalnych, na wolności, obecnie jest je bardzo trudno spotkać. Ze względu na to, że stanowią niewielką populację, mustangi od 1971 roku znajdują się pod ochroną i żyją głównie na zachodzie Stanów Zjednoczonych.

Koń – wykorzystanie

Po udomowieniu koni zaczęto je wykorzystywać jako siłę pociągową. Szczególnie potężne zimnokrwiste rasy koni, które wyróżniają się masywną budową oraz dużą siłą, dzięki czemu bez przeszkód mogły ciągnąć ciężkie sprzęty orne czy wozy. Te konie doskonale sprawdzały się również na polach bitew, gdzie rozbudowana muskulatura pozwalała im na utrzymanie ciężkich, dobrze zbudowanych rycerzy odzianych w zbroje.

Konie ras gorącokrwistych, które nie przedstawiały zbyt wielkiej wartości jako pomoc w gospodarstwach rolnych, szybko zaczęto ujeżdżać. Dzięki temu stanowiły szybkie wierzchowce przenoszące posłańców z wieściami. Te mniejsze konie wykorzystywano również jako lekkie wierzchowce dla dam.

Obecnie odchodzi się od wykorzystania koni jako siły pociągowej. Są one wykorzystywane w sporcie i zajęciach rekreacyjnych, a ze względu na zmieniający się klimat stosujemy również inne niż w przeszłości pasze dla koni.

Przeczytaj też: Hubertus czyli święto jeźdźców i myśliwych

Koń – zmiany w żywieniu

Przed laty, kiedy konie wypasały się głównie na zielonych pastwiskach, a zimą żywione były paszą w postaci ziaren zbóż, nie przywiązywano zbyt wielkiej wagi, do tego jaki wpływ wywierają na konie poszczególne rodzaje paszy. Dopiero od niedawna, zaczęliśmy zwracać większą uwagę na to, co służy naszym koniom. Przykładowo, niektóre konie nie tolerują w diecie paszy z owsem, inne źle reagują na pasze pylące się. Obecnie dietę dla koni ustalamy w dużej mierze indywidualnie, na co pozwalają nam lata badań nad budową układu pokarmowego koni i obserwacji ich zachowania, po konsumpcji poszczególnych pasz.

Ciekawostki z zakresu żywienia koni

  • Jeśli jesteś koniarzem, z pewnością wiesz, że koń powinien pobierać paszę często, ale w małych ilościach. Jednak czy wiesz dlaczego? Wynika to przede wszystkim z tego, że częste posiłki zapobiegają przeciążeniu żołądka konia, ponieważ jest on mały w stosunku do całego układu pokarmowego. Małe porcje są lepiej i dokładniej trawione. Ślina pozwala na zmniejszenie PH kwasów żołądkowych i zapobiega wrzodom żołądka. Koń non stop powinien przeżuwać i produkować odkwaszającą ślinę, tak jak non stop produkuje kwas w żołądku.
  • Konie powinny spożywać posiłki z głową w dół. Wynika to z ich budowy anatomicznej – w tej pozycji przełyk konia znajduje się w prostej linii, co zapobiega wzdęciom i ułatwia trawienie.
  • Wielokrotnie powtarza się, że pasza dla koni powinna być podawana w tych samych proporcjach i o regularnych porach. Czy wiesz dlaczego? Otóż koński żołądek jest… mały. W związku z tym nie może pomieścić większej ilości Jeżeli Twój koń spożyje zbyt dużo paszy, jej część trafi od razu do jelita cienkiego, co może przynieść negatywne skutki zdrowotne. Wynika to z tego, że pasza dla koni powinna zostać wpierwszej kolejności poddana wstępnemu trawieniu kwasami w żołądku konia. Daletgo zalecane jest podanie paszy objętościowej przed treściwą.

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o prawidłowym żywieniu waszego konia, zapraszamy do kontaktu z naszym dietetykiem

Zobacz też nasze inne artykuły:

Elektrolity dla koni – dlaczego warto je podawać?

elektrolity dla koni

Stres, zbyt intensywny trening, kolka – to tylko niektóre z sytuacji wzmagających potliwość, a tym samym utratę, niezbędnych do prawidłowej pracy organizmu, składników. Dlaczego elektrolity dla koni są ważne?

Niezbędnik końskiej diety: elektrolity dla koni

Czy wiesz, że w trakcie treningu zdrowy koń traci co godzinę ok. 15 kg potu,  a co za tym idzie 150 g elektrolitów?

Im  wyższa temperatura i wilgotność, tym szybciej paruje pot, co znacznie utrudnia proces chłodzenia się ciała konia. W efekcie koń traci nie tylko pot, ale także elektrolity.

Niedobór elektrolitów dla koni może prowadzić do m.in.:

  • zaburzeń rytmu serca,
  • nieprawidłowego ciśnienia tętniczego krwi,
  • ciężkich zmian wielonarządowych.

Dlaczego elektrolity dla koni są istotnym składnikiem diety?

elektrolity jako pasza dla koni

Ponieważ mają one wpływ na ogólny stan zdrowia konia i kondycję.

Jeśli chcesz, by wyżej wspomniane problemy zdrowotne ominęły Twoje konie  przykładaj wagę do systematycznego uzupełniania elektrolitów dla koni najlepiej max. 1h po treningu. Wówczas Twój koń będzie mógł szybciej zregenerować siły.

Uwaga! Pamiętaj, by elektrolity dla koni podawać wraz z wodą, ponieważ elektrolity dla koni są higroskopijne – brak dostępu do wody skutkuje nasileniem odwodnienia, ponieważ preparat absorbuje wodę dostępną w jelitach.

W sklepie Masters Polska dostępne elektrolity jako pasza dla koni

Zobacz też nasze inne artykuły:

Zioła dla koni Vademecum cz.1

zioła_dla_koni

Czy wiesz, że do połowy XIX wieku w weterynarii stosowano wyłącznie środki naturalne, których skład opierał się na leczniczych ziołach i roślinach o niezwykłej mocy? Choć od XIX w. minęło już trochę czasu, to po raz kolejny okazuje się, że powiedzenie “Moda wraca” jest jak najbardziej trafione. Chodzi oczywiście o zioła dla koni – ostatnio bowiem można zauważyć, że święcą one triumfy i coraz częściej z chęcią dodawane są do składu pasz oraz stosowane jako  ich naturalne uzupełnienie. 

Zobacz jakie zioła dla koni warto włączyć do diety Twojego podopiecznego

  • Ziele tymianku – można je stosować w zakażeniach górnych dróg oddechowych. Ma działanie przeciwkaszlowe i sekretolityczne ponieważ rozrzedza śluz znajdujący się w drogach oddechowych, jednocześnie zawarte w ziele flawonoidy i feneole ułatwiają wykrztuszanie poruszając rzęski nabłonka oddechowego.

zioła dla koni

  • Owoc anyżu – wykazuję właściwości wykrztuśne, przeciwkaszlowe, przeciwastmatyczne i antybakteryjne. Stosowany u koni, które mają nieżyt górnych dróg oddechowych. Profilaktycznie może być używany jako preparat podnoszący odporność.
  • Liść prawoślazu – może być używany jako preparat wykrztuśny.
  • Korzeń lukrecji – może być również podawany jako preparat wykrztuśny. Wykazuje również działanie moczopoędne, zmniejsza stany zapalne poprzez właściwości antybakteryjne.
  • Kwiat czarnego bzu – mocno pobudza krążenie, usuwa toksyny i łagodzi skurcze oskrzeli.
  • Liść mięty pieprzowej – działa rozkurczowo i antybakteryjnie.

zioła dla koni

  • Miodunka plamista – można jej używać jako środka zmniejszającego wydzielinę z nozdrzy.
  • Koper ogrodowy – ma działanie odkażające i przeciwskurczowe. Znosi nadmierną fermentację i pobudza żołądek do pracy, poprawiając trawienie, w szczególności przy wzdęciach i nieżycie jelit. Ma zastosowanie również przy atakach kolki.
  • Echinacea – wzmacnia odporność, bardzo skraca czas trwania przeziębienia, działa antybakteryjnie i przciwwirusowo.
  • Szałwia lekarska – jej działanie można porównać do działania naturalnego antybiotyku, ma działanie przeciwzapalne.
  • Krwawnik zwyczajny – pobudza trawienie oraz może być doskonałym suplementem dla koni cierpiących na reumatyzm i z chorymi trzeszczkami.
  • Mniszek lekarski – zawiera prowiatminę A i witaminę B i C oraz sole mineralne. Mniszek lekarski jest niezwykle ważnym składnikiem końskiej diety. Zioło to ma zastosowanie u koni mających problemy z żołądkiem, wspomaga trawienie i pobudza apetyt.

zioła dla koni

  • Natka pietruszki – zawiera bardzo duża ilość witamin i minerałów, dzięki czemu wspomaga pracę układu odpornościowego. jednocześnie stymuluję produkcję czerwonych krwinek, ponieważ zawiera ogromne ilości żelaza. Polecana dla koni z anemią, w okresie rekowalescencji bądź osłabienia. Można stosować ją jako zioło moczopędne.

Uwaga!
Wszystkie zioła dla koni należy wprowadzać do diety stopniowo. Nie wiesz jak to zrobić? SKONSULTUJ się z naszą dietetyczką Olą!

Zobacz też nasze inne artykuły:

Jak zabezpieczyć konie przed kleszczami?

Jak chronić nasze konie przed kleszczami?

Sezon na kleszcze w pełni, należy więc zwrócić baczną uwagę na zabezpieczenie naszych koni przed ich ukąszeniami. Kleszcze mogą być dla koni bardzo niebezpieczne. Ugryzienie tego owada z grupy pajęczaków, może powodować groźne choroby takie jak borelioza, babeszjoza, zapalenie opon mózgowych, bartonella czy anaplazmoza granulocytarna. Jak chronić nasze konie przed kleszczami? – sprawdź co poleca MASTERS Polska

jak chronić nasze konie przed kleszczami

Jak chronić nasze konie przed kleszczami?

  1. Rozważna kontrola konia przed kleszczami

Przede wszystkim powinniśmy zwracać baczną uwagę na naszego konia i regularnie przeprowadzać jego oględziny. Kleszcz może umiejscowić się w dowolnym miejscu na ciele zwierzęcia, zadanie jest więc trudne. Jednak ze względu na to, że kleszcz na wywołanie zakażenia potrzebuje czasu, regularne przeprowadzanie kontroli sierści konia, może go uchronić przed poważnymi schorzeniami.

  1. Obroże przeciwkleszczowe

Na rynku dostępne są obecnie różnego rodzaju obroże dla koni przeciw owadom. Część z nich działa również wobec kleszczy. Należy jednak pamiętać, że skuteczność takiej metody zależy od wielu czynników zewnętrznych. Przykładowo kleszcze żyjące w konkretnym regionie mogą być odporne na inne substancje niż ich pobratymcy zasiedlający inny rejon.

  1. Preparaty z DEET odstraszające kleszcze

DEET jest to związek chemiczny, który cechuje się najwyższą skutecznością jeśli chodzi  odstraszanie owadów (w tym również kleszczy).  Jednak ze względu na swój skład ma on negatywny wpływ na skórę. Dlatego odradzamy jego stosowanie na Waszych koniach. Pomimo tego, że jest on legalnie stosowany w innych krajach, Polska nie dopuszcza go do sprzedaży. Uważamy więc, że w tym przypadku mamy do czynienia z niewspółmiernym bilansem zysków i strat płynących ze stosowania tego produktu.

  1. Olejki eteryczne dla koni

Stosowanie olejków eterycznych w działaniach mających na celu odstraszenie nie pożądanych pasożytów jest dobrym pomysłem. Olejki są w tej kwestii nie tylko skuteczne, ale również bezpieczne dla koni. Jednak ze względu na ich wysoką kondensację, zalecamy ich rozcieńczenie i omijanie okolic pyska podczas aplikacji. Do olejków, które mają największą skuteczność w zabezpieczaniu koni przed kleszczami zaliczamy olejek z drzewa herbacianego, goździkowy, lawendowy, paczulowy, różany i eukaliptusowy. Rozcieńczenie olejku najlepiej przeprowadzać w proporcji maksymalnie 10 kropli olejku na 50 ml oleju roślinnego.

  1. Zioła dla koni

Również zioła skutecznie zapobiegają kleszczom. Można je stosować w dwojaki sposób. Zaparzone wcieramy w ciało konia lub spryskujemy je, aby zapach działał na owady odstraszająco. Innym sposobem jest podawanie koniom naparu jako pójła, co powoduje, że zmienia się wydzielany przez nie zapach, na taki, który jest dla owadów mało atrakcyjny. Do ziół najbardziej skutecznych jako zabezpieczenie koni przed kleszczami zaliczamy: wrotycz pospolity, kocimiętkę, czeremchę, złocień dalmatyński, lawendę, tatarak i czystek.

Zapobieganie ugryzieniom kleszczy jest bardzo ważne nie tylko ze względu na ograniczenie ryzyka groźnych chorób naszego podopiecznego, ale również ze względu na dobro pozostałych koni w stajni. Po zakażeniu babeszjozą, zwierzęta na stałe zostają jej nosicielami. Oznacza to, że koń będący nosicielem tej choroby, może zarazić również inne. Dlatego chrońmy nasze konie! Dodatkowo nie zapominajcie o korzystnym wpływie bielenia stajni, gdyż tlenek wapna znany jest ze swoich właściwości owadobójczych.

Zobacz też nasze inne artykuły:

Żywienie konia – poradnik dla hodowców

żywienie koni

“Żywienie konia” – kwestia niby znana wszystkim hodowcom, jednak czy aby na pewno?

Jak konie pobierają paszę?

Konie ze względu na specyfikę ich układu trawiennego są przyzwyczajone do pobierania dużych ilości paszy objętościowych, bogatych we włókno. Włókno zbudowane jest głównie z węglowodanów strukturalnych takich jak celuloza, hemiceluloza czy lignina.

Ze względu na swoją budowę anatomiczną, konie trawią włókno głównie w okrężnicy i jelicie ślepym. Fakt, że włókno jest trawione dopiero w dalszych odcinkach układu pokarmowego, powoduje że energia, której dostarcza, jest uwalniana wolniej. Dlatego też żywienie konia musi opierać się także na paszach treściwych, szybko dostarczających energii.

żywienie konia

Dieta konia musi także opierać się na włóknie zawartym w paszach objętościowych – bez niego układ pokarmowy nie może funkcjonować prawidłowo. Jego główną rolą jest wspomaganie prawidłowej pracy jelit oraz utrzymywanie rezerwy energetycznej na ewentualność nagłego, dużego wysiłku.

Kolejnym ważnym aspektem, poza koniecznością dostarczania koniom odpowiedniej ilości włókna, jest porcjowanie paszy. Ze względu na niewielki żołądek konia, musisz karmić go małymi porcjami, za to częściej. Żywienie konia musi się odbywać z głową. Już przed laty, gdy zwierzęta te wypasały się na łąkach, można było zaobserwować, że preferują one ciągłe podskubywanie trawy w małych porcjach zamiast solidnych objętościowo posiłków. Dlatego konie w ciągu dnia powinny mieć stały dostęp do siana, aby zachować prawidłową pracę układu pokarmowego. Brak swobodnego dostępu do źródła włókna może prowadzić nie tylko do problemów trawiennych, ale również do narowów. Pamiętaj także o zachowaniu odpowiedniego stosunku paszy objętościowej do treściwej, gdyż nadmierna podaż tej drugiej może prowadzić do przeciążenia układu pokarmowego, a w efekcie do kolek, ochwatów i wrzodów.

Komponowanie diety konia, nie należy do zadań łatwych, żywienie konia często jest wyzwaniem dla hodowców. Przyjmuje się, że idealny stosunek paszy objętościowej do treściwej to 75-80% do 20-25%. Jednak każdy koń ma inne zapotrzebowanie energetyczne i tryb życia. Oznacza to, że bezwzględnie musimy brać pod uwagę kwestie jego rasy, wieku i wykonywanej pracy.

żywienie konia

Przykładowo koń pracujący w wysokim sporcie będzie miał to zapotrzebowanie zdecydowanie większe niż koń lekko pracujący. Aby zachować optymalny stosunek paszy objętościowej do paszy treściwej, należy stosować raczej pasze treściwe wysoko skoncentrowane.  Dostarczają one odpowiedniej ilości potrzebnych makroskładników bez obciążania układu pokarmowego.

Co ciekawe konie, które poddawane są lekkim lub umiarkowanie ciężkim treningom mają lepsze trawienie, a wykorzystanie włókna w ich organizmie wzrasta nawet o 20%. Jednakże unikaj nadmiernego forsowania koni i treningów tuż przed posiłkiem, gdyż pasza jest wtedy gorzej trawiona (krew z jelit przemieszcza się do mięśni potrzebujących więcej tlenu, co skutkuje zwolnioną pracą układu pokarmowego). Dodatkowo, aby zapewnić koniu najlepsze samopoczucie, pamiętaj o tym, aby pasza zawsze była świeża i dobrej jakości. Unikaj gwałtownych zmian w karmieniu i zapewnij swoim podopiecznym stały dostęp do świeżej wody. Pozwoli to koniom cieszyć się dobrym zdrowiem i samopoczuciem, a wszystko przez odpowiednie żywienie koni.

  • Primeur 20kg- bezowsowe musli dla koni i kuców pracujących

    Primeur 20kg- bezowsowe musli dla koni i kuców pracujących

    125.00 
    Dodaj do koszyka
    Dodaj do obserwowanych
    Dodaj do obserwowanych

Pasze stosowane w żywieniu konia

Podstawę żywienia konia stanowią pasze objętościowe. Odpowiadają one za dostarczenie włókna i wypełnienie układu pokarmowego, jednak samodzielnie nie dostarczają wystarczającej ilości składników odżywczych. Za zbilansowanie diety i wyrównanie niedoborów odpowiedzialne są pasze treściwe, które zawierają wysoką ilość skoncentrowanych makroskładników. Dodatkowo, pasze możemy podzielić ze względu na zawartą w nich ilość wody na suche i mokre.

żywienie konia

W żywieniu konia stosujemy następujące pasze:

  1. Pasze objętościowe suche dla koni

Siano dla koni – jest to podstawowa pasza stosowana w żywieniu konia, do której zwierzę powinno mieć zawsze dostęp. Należy pamiętać, żeby siano dla konia zawsze było dobrej jakości (nie podajemy siana zatęchłego czy spleśniałego).

Wyróżniamy 3 rodzaje siana:

Siano łąkowe dla koni, czyli takie  które składa się z głównie z traw, roślin motylkowatych i ziół. Dobrej jakości siano nie tylko dostarcza witamin i soli mineralnych, ale również białka. Dzięki temu może stanowić jedyną paszę dla koni niepracujących i efektywne żywienie konia. 

Siano z roślin motylkowych – dostarcza więcej białka i składników mineralnych niż odmiana łąkowa, jednak równocześnie zwiększa ryzyko zaparć i wzdęć.

Siano z roślin uprawnych, to nic innego niż skoszone w formie zielonej zboża. Dzięki temu ta pasza dostarcza dużej ilości składników odżywczych i jest dla koni najsmaczniejsza

Słoma dla koni – jest to pasza, która dostarcza małej ilości składników odżywczych, jednak zapewnia koniom uczucie sytości i korzystnie wpływa na układ pokarmowy. Zadawana w formie dobrej jakości sieczki wymaga większego żucia i zwiększa wydzielanie śliny oraz poprawia perystaltykę jelit. Dlatego polecana jest jako jeden ze sposobów żywienia konia.

Plewy – to rodzaj paszy, która również cechuje się niską wartością odżywczą, jednak jest ceniona ze względu na korzystne działanie na układ trawienny. Plewy pochodzą z młócenia dojrzałych ziarn zbóż i stanowią uzyskane podczas tego procesu odpady.

  1. Pasze objętościowe soczyste

Pastwisko – to najbardziej wartościowa pasza soczysta dla koni, jednak równocześnie jest trudno dostępna. Wypasanie koni na pastwisku nie tylko pozwala im na pobieranie dobrej jakości białek i cukrów w małych porcjach, ale również zapewnia im dostęp do promieni słonecznych i pozwala przebywać w ruchu. Żywienie koni na pastwiskach nie jest jednak takie proste. Pastwiska różnią się jednak między sobą, ze względu na specyfikę dostępnych na nich roślin. Dla koni, optymalne pastwisko powinno mieć około 20% traw niskich, 60% traw wysokich, 15% roślin motylkowych i dodatek ziół. Jednak w praktyce dobrze skomponowane pastwisko jest trudne do uzyskania.

Zielonki to bardzo ceniona pasza dla koni, powstaje w wyniku koszenia roślin motylkowatych i traw zbóż. Zielonki zawierają dobrej jakości białko i składniki mineralne, jednak nie są w stanie samodzielnie zaspokoić potrzeb żywieniowych koni.

Sianokiszonka – pasza ta jest niezwykle popularna wśród hodowców, ze względu na wysoką koncentrację białka. Sianokiszonki stanowią również znakomitą paszę dla koni alergicznych i kaszlących, ponieważ nie pylą.

Rośliny okopowe – choć nie są one zbyt często wykorzystywane w żywieniu koni, dobrze sprawdzają się w sytuacji braku zielonki. Dzięki zawartości skrobi, cukrów, witaminy A i B, pomagają uzupełniać niedobory tych składników.

Marchew jest cenioną paszą dla koni, jednak nie należy z nią przesadzać. Zawiera ona prowitaminę A i witaminę C, które korzystnie wpływają na stan odżywienia koni. Dodatkowo ma działanie dietetyczne i poprawia apetyt. Jednak przedawkowanie marchwi może być dla naszych podopiecznych groźne –  w skrajnych przypadkach koń może doznać nawet porażenia zadu.

Buraki są często wykorzystywane w żywieniu koni ze względu na wysoką zawartość prostych cukrów. Zadawania buraków nie poleca się dla koni niepracujących, gdyż może to skutkować mięśniochwatem.

 Owoce nie są traktowane jako pasza w żywieniu koni. Stanowią raczej smakowity dodatek i nie powinny być zadawane wraz z paszami treściwymi.

Jabłka dostarczają koniom wody, a także cukrów i pektyn.

Banany to dobry dodatek do paszy dla koni nerwowych, ze względu na dużą zawartość magnezu. Nie zaleca się jednak zadawania więcej niż 1 sztuki dziennie.

  1. Ziarna zbóż stanowią bardzo ważną paszę treściwą dla koni. Dzięki zawartości łatwostrawnych węglowodanów oraz białka i tłuszczy są często wybierane przez hodowców.

Owies to najbardziej popularne zboże użytkowane jako pasza w żywieniu koni. Zawarte w owsie białko nie ma pełnych wartości odżywczych, dlatego wymaga dodatkowej suplementacji z innych pasz. Owies zawiera jednak bardzo ważne kwasy tłuszczowe, które wspomagają mięśnie i regulują ciśnienie krwi. Dodatkowo owies to pasza o korzystnym stosunku białka do tłuszczy oraz zawiera sporą ilość włókna.

Jeżeli chodzi o metody zadawania owsa koniom, najlepiej jest podawać go w całości. Dzięki temu jest on odpowiednio przeżuty i ośliniony, a tym samym nie ulega pyleniu, które jest szkodliwe dla koni kaszlących i tych cierpiących na COPD. Jednak stosowanie go w formie gniecionej lub śrutowanej jest odpowiednie w przypadku koni, które borykają się ze słabym uzębieniem. Inną formą zadawania owsa, jest jego uprzednie namoczenie lub parzenie, jednak stosowanie tego ostatniego sposobu może działać uwrażliwiająco na układ pokarmowy konia.

Jęczmień ze względu na wysoką zawartość składników odżywczych jest często stosowany w żywieniu koni borykających się z nadmierną chudością. Ziarno jęczmienia ma stosunkowo grubą łuskę, dlatego najlepiej zadawać go w formie gniecionej, parowanej lub śrutowanej.

Pszenica to zboże cechujące się wysoką wartością odżywczą skorelowaną z dobrą strawnością. Jednak ze względu na wysoką zawartość glutenu, pszenica powinna stanowić maksymalnie 25% pasz treściwych żywienia koni. Ziarna pszenicy zawierają dużą ilość białka i fosforu – ze względu na zawartość tego drugiego pierwiastka, nie jest zalecane zadawanie ich przez zbyt długi czas, gdyż może zaburzyć to gospodarkę mineralną organizmu. Pszenica zalecana jest dla koni gorączkujących, w zależności od formy podania przejawia również właściwości zapierające lub rozwalniające stolec.

Żyto stanowi paszę pełnowartościową, która może być stosowana u koni pracujących. Ze względu na to, że nasiona żyta są dosyć twarde, zaleca się ich śrutowanie i podawanie w formie namoczonej lub ugotowanej. Żyto po kontakcie z wodą ulega zbryleniu, dlatego zadawanie go bez uprzedniej obróbki, może skutkować problemami trawiennymi u naszego podopiecznego. W żywieniu konia należy stosować ostrożnie.

Kukurydza to pasza wysoko energetyczna, która dobrze sprawdza się w przypadku koni, które potrzebują przybrać na wadze. Te ziarna również dobrze podawać w formie ześrutowanej, ze względu na ryzyko problemów trawiennych. Kukurydza zawiera niewielką ilość substancji mineralnych i mniej białka niż owies.

Nasiona Roślin strączkowych są częstym dodatkiem do pasz treściwych, ze względu na wysoką zawartość białka. Dzięki temu świetnie sprawdzają się w żywieniu źrebiąt i koni hodowlanych.

Groch siewny i polny, to wartościowa pasza ze względu na zawartość witaminy A i B. Ich dodatek w żywieniu koni korzystnie wpływa na poprawę kondycji organizmu. Nie należy jednak przesadzać z ilością i zadawać go w formie śrutowanej, moczonej lub parzonej, gdyż może powodować wzdęcia i kolki.

Bobik i łubin zawierają więcej białka niż groch, jednak są trudniejsze do strawienia przez konia, ich suplementacja jest wskazana raczej dla koni ciężko pracujących (w niewielkich ilościach).

Wyka siewna jest rzadko wykorzystywana w żywieniu koni, ze względu na wywoływane przez nią zaparcia i wzdęcia. Dodatkowo konie nie preferują wyki ze względu na jej gorzki smak.

Nasiona roślin oleistych to ceniona pasza ze względu na stosunkowo wysoką zawartość tłuszczu i białka. Zawierają jednak znikome ilości białka i witamin. Każde ich zastosowanie w żywieniu koni należy skonsultować ze specjalistą.

– Len to najbardziej ceniona roślina oleista, ze względu na jej właściwości łagodzące. Dobrze sprawdza się jako pasza podawana w formie meszu. Siemię lniane bardzo dobrze działa na układ pokarmowy i trawienie, a zawarty w nim tłuszcz korzystnie wpływa na stan sierści konia.

Soja to roślina niezwykle bogata w białko, dlatego bardzo dobrze sprawdza się ona (po częściowym odtłuszczeniu) w żywieniu źrebiąt i młodzieży.

Słonecznik korzystnie działa na trawienie oraz poprawę stanu skóry i sierści.

  1. Pasze pochodzenia zwierzęcego – żywienie konia 

Tego typu pasze są cenione przede wszystkim w żywieniu źrebiąt i młodzieży, ze względu na wysoką zawartość białka.

Mleko krowie dobrze sprawdza się jako środek zastępczy dla osieroconych źrebiąt. Mleko w proszku może być także suplementowane odsadkom i młodzieży. Czasem stosuje się je również w diecie ogierów rozpłodowych.

Jajo kurze czasem jest podawane ogierom kryjącym.

  1. Gotowe mieszanki paszowe – żywienie konia

Gotowe mieszanki paszowe, z roku na rok zyskują na popularności wśród hodowców. W ten sposób możemy zadbać nie tylko o dostarczenie podopiecznemu właściwej ilości, dobrych jakościowo substancji odżywczych, ale i dostosować dietę do jego potrzeb. Wzrasta wśród koni ilość nietolerancji pokarmowych, z tego względu gotowe mieszanki paszowe są dobrym wyborem. Stosując takie rozwiązanie możemy uniknąć pewnych składników paszowych, na które nasz podopieczny źle reaguje. Co więcej ich dostępność jest niezależna od pogody, która ostatnimi czasy budzi wśród rolników niepokój.

Dostępne w naszym sklepie mieszanki paszowe, to produkty całkowicie naturalne, o najwyższej jakości składnikach. W trosce o zdrowie koni, zachęcamy do kontaktu z naszą dietetyczką Olą (a.swiderska@masterspolska.pl), która profesjonalnie doradzi w kwestii wyboru odpowiedniej paszy.

Możesz tez wypełnić formularz, a Ola ułoży dietę dla Twojego konia.

  1. Dodatki paszowe dla koni – żywienie konia

Granulat z siana jest dobrym źródłem włókna w diecie koni. Występuje w kilku odmianach. Forma alfa jest najbogatsza w białko i wapń, dlatego stanowi częsty wybór wśród hodowców. W przypadku tej sieczki należy jednak uważać z porcjowaniem, gdyż nadmierna podaż białka może stanowić obciążenie dla nerek. Ważne jest przecież aby żywienie koni było działaniem

Wysłodki buraczane stanowią cenioną paszę ze względu na właściwości tuczące. Dodatkowo zawierają dobrej jakości białko, wapń i błonnik, dlatego często są zalecane w żywieniu konia.

Melasa dobrze sprawdza się w żywieniu konia, ze względu na właściwości siłotwórcze. Nie zaleca się podawania jej źrebiętom i klaczom w drugiej połowie ciąży.

Inne dodatki paszowe, które są chętnie stosowane przez hodowców w żywieniu konia to drożdże piwne, młóto, tran, oleje, czosnek, piwo słodowe czy gałązki drzew owocowych.

  1. Zioła – żywienie konia

W żywieniu konia zioła są stosowane powszechnie i bardzo cenione ze względu na ich właściwości. W przypadku koni, które borykają się z opuchlizną ścięgien, dobrym wyborem będzie arnika, okłady z kapusty, ruta czy korzeń żywokostu. Na problemy oddechowe korzystny wpływ mogą wywierać rumianek, szałwia, miodunka plamista, anyż, podbiał czy tymianek. Co ciekawe, na wsparcie dróg oddechowych u koni możemy stosować również syrop z cebuli.